Το καλάθι αγορών σας είναι άδειο
Εάν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε μονολεκτικά αυτό το βιβλίο
θα αρκούσε η λέξη «πάθος». Η ιστορία των Μεταμαθηματικών
μοιάζει με ένα «ανθρώπινο δράμα»: ιδιοφυείς μαθηματικοί
εφαρμόζουν -ανά εποχές- τις μεθόδους τους προκειμένου να
«σκάψουν» βαθιά στις ρίζες των μαθηματικών και να αμφισβητήσουν
τους περιορισμούς της ίδιας της επιστήμης τους.
Τα μαθηματικά ταυτίζονται με τον φορμαλισμό, την τελειότητα,
τον απόλυτο υπολογισμό, την πλήρη τυπικότητα, την πληρότητα,
την αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα.
Ή μήπως όχι;
Μήπως ταυτίζονται με την τυχαιότητα, το αίνιγμα και το παράδοξο;
Ο «βασιλιάς των Μεταμαθηματικών», ο εκκεντρικός Κουρτ Γκέντελ,
το 1931 δημοσίευσε το φημισμένο του θεώρημα της μη πληρότητας.
Ο «πατέρας των υπολογιστών», ο ιδιοφυής Άλαν Τιούρινγκ, το 1936
συγκλόνισε τον κόσμο παρουσιάζοντας τον πρώτο ψηφιακό υπολογιστή
και τη θεωρία του για τη μη υπολογισιμότητα.
Στις μέρες μας, στ' αχνάρια αυτών των δύο γιγάντων του 20ού αιώνα,
ο πρωτοπόρος διανοητής Γκρέγκορι Τσέιτιν, κλονίζει συθέμελα το
οικοδόμημα των μαθηματικών και ρίχνει το γάντι στους θεωρητικούς
παρουσιάζοντας τον απόλυτο συμβολισμό της άπειρης πολυπλοκότητας:
τον αριθμό Ω.
Ωστόσο, το όραμα του Χίλμπερτ -που ήθελε τον φορμαλισμό να είναι η
Θεωρία των Πάντων στα μαθηματικά- μολονότι έχει συμπληρώσει έναν
αιώνα ζωής, σηματοδοτεί ακόμη την πορεία πολλών μαθηματικών.
Όμως, ο φορμαλισμός απευθύνεται στις μηχανές, όχι στους ανθρώπους
- είναι πλέον καιρός να συνέλθουμε από αυτή την ασθένεια!
«Η μαγεία των μαθηματικών έγκειται στη δημιουργικότητά τους, στη
σύλληψη νέων εννοιών, στην αλλαγή οπτικής γωνίας, όχι στη μηχανική
αναπαραγωγή κανόνων και ιδεών.
Όταν επεξεργάζομαι στον υπολογιστή μου μια καινούρια ιδέα, σταματώ
τις συνηθισμένες μου δραστηριότητες, δεν πληρώνω τους λογαριασμούς μου,
ακυρώνω τα ραντεβού μου με τους γιατρούς. Για μένα τα μαθηματικά είναι
η πύλη για τη φιλοσοφία - βυθίζομαι στα θεμέλιά τους, νιώθω τις ιδέες τους
να με αποπλανούν, παθιάζομαι με τη σαφήνεια και την οξύτητά τους,
με συνεπαίρνει ένας παράλογος αισθησιασμός, βιώνω την απόλυτη
απόλαυση. Οι όμορφες μαθηματικές ιδέες είναι σαν τις ωραίες γυναίκες,
σαν τα όμορφα έργα τέχνης.
Στα παιδικά μου χρόνια μαγεύτηκα από τους υπολογιστές. Τι ελκυστικό
παιχνίδι! Τι απέραντα εύπλαστο καλλιτεχνικό μέσο έκφρασης! Λάτρεψα
τον προγραμματισμό. Περισσότερο όμως με μάγευε το ότι ο υπολογιστής
ήταν μια νέα φιλοσοφική και μαθηματική έννοια. Είμαι μαθηματικός και το
χαίρομαι! Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι κάτι δεν
πάει καλά μ' εμένα...»
Ο Gregory Chaitin (Γκρέγκορι Τσέιτιν) εργάζεται ως μαθηματικός στο
ερευνητικό κέντρο Thomas J. Watson της ΙΒΜ, στο Westchester County
της Νέας Υόρκης, και είναι επισκέπτης καθηγητής στο τμήμα επιστήμης
των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία.
Το 1995 του απονεμήθηκε ο τίτλος του διδάκτορα τιμής ένεκεν από το
Πανεπιστήμιο του Μέιν, το 2002 ο τίτλος του καθηγητή τιμής ένεκεν από το
Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, και το 2006 εξελέγη μέλος της Διεθνούς
Ακαδημίας Φιλοσοφίας των Επιστημών (AIPS). Αφιερώνει τη ζωή του στη
προσπάθεια να κατανοήσει τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κατορθώσουν
τα μαθηματικά.
Είναι μέλος του κινήματος ψηφιακής φιλοσοφίας / ψηφιακής φυσικής
θα αρκούσε η λέξη «πάθος». Η ιστορία των Μεταμαθηματικών
μοιάζει με ένα «ανθρώπινο δράμα»: ιδιοφυείς μαθηματικοί
εφαρμόζουν -ανά εποχές- τις μεθόδους τους προκειμένου να
«σκάψουν» βαθιά στις ρίζες των μαθηματικών και να αμφισβητήσουν
τους περιορισμούς της ίδιας της επιστήμης τους.
Τα μαθηματικά ταυτίζονται με τον φορμαλισμό, την τελειότητα,
τον απόλυτο υπολογισμό, την πλήρη τυπικότητα, την πληρότητα,
την αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα.
Ή μήπως όχι;
Μήπως ταυτίζονται με την τυχαιότητα, το αίνιγμα και το παράδοξο;
Ο «βασιλιάς των Μεταμαθηματικών», ο εκκεντρικός Κουρτ Γκέντελ,
το 1931 δημοσίευσε το φημισμένο του θεώρημα της μη πληρότητας.
Ο «πατέρας των υπολογιστών», ο ιδιοφυής Άλαν Τιούρινγκ, το 1936
συγκλόνισε τον κόσμο παρουσιάζοντας τον πρώτο ψηφιακό υπολογιστή
και τη θεωρία του για τη μη υπολογισιμότητα.
Στις μέρες μας, στ' αχνάρια αυτών των δύο γιγάντων του 20ού αιώνα,
ο πρωτοπόρος διανοητής Γκρέγκορι Τσέιτιν, κλονίζει συθέμελα το
οικοδόμημα των μαθηματικών και ρίχνει το γάντι στους θεωρητικούς
παρουσιάζοντας τον απόλυτο συμβολισμό της άπειρης πολυπλοκότητας:
τον αριθμό Ω.
Ωστόσο, το όραμα του Χίλμπερτ -που ήθελε τον φορμαλισμό να είναι η
Θεωρία των Πάντων στα μαθηματικά- μολονότι έχει συμπληρώσει έναν
αιώνα ζωής, σηματοδοτεί ακόμη την πορεία πολλών μαθηματικών.
Όμως, ο φορμαλισμός απευθύνεται στις μηχανές, όχι στους ανθρώπους
- είναι πλέον καιρός να συνέλθουμε από αυτή την ασθένεια!
«Η μαγεία των μαθηματικών έγκειται στη δημιουργικότητά τους, στη
σύλληψη νέων εννοιών, στην αλλαγή οπτικής γωνίας, όχι στη μηχανική
αναπαραγωγή κανόνων και ιδεών.
Όταν επεξεργάζομαι στον υπολογιστή μου μια καινούρια ιδέα, σταματώ
τις συνηθισμένες μου δραστηριότητες, δεν πληρώνω τους λογαριασμούς μου,
ακυρώνω τα ραντεβού μου με τους γιατρούς. Για μένα τα μαθηματικά είναι
η πύλη για τη φιλοσοφία - βυθίζομαι στα θεμέλιά τους, νιώθω τις ιδέες τους
να με αποπλανούν, παθιάζομαι με τη σαφήνεια και την οξύτητά τους,
με συνεπαίρνει ένας παράλογος αισθησιασμός, βιώνω την απόλυτη
απόλαυση. Οι όμορφες μαθηματικές ιδέες είναι σαν τις ωραίες γυναίκες,
σαν τα όμορφα έργα τέχνης.
Στα παιδικά μου χρόνια μαγεύτηκα από τους υπολογιστές. Τι ελκυστικό
παιχνίδι! Τι απέραντα εύπλαστο καλλιτεχνικό μέσο έκφρασης! Λάτρεψα
τον προγραμματισμό. Περισσότερο όμως με μάγευε το ότι ο υπολογιστής
ήταν μια νέα φιλοσοφική και μαθηματική έννοια. Είμαι μαθηματικός και το
χαίρομαι! Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι κάτι δεν
πάει καλά μ' εμένα...»
Ο Gregory Chaitin (Γκρέγκορι Τσέιτιν) εργάζεται ως μαθηματικός στο
ερευνητικό κέντρο Thomas J. Watson της ΙΒΜ, στο Westchester County
της Νέας Υόρκης, και είναι επισκέπτης καθηγητής στο τμήμα επιστήμης
των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία.
Το 1995 του απονεμήθηκε ο τίτλος του διδάκτορα τιμής ένεκεν από το
Πανεπιστήμιο του Μέιν, το 2002 ο τίτλος του καθηγητή τιμής ένεκεν από το
Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, και το 2006 εξελέγη μέλος της Διεθνούς
Ακαδημίας Φιλοσοφίας των Επιστημών (AIPS). Αφιερώνει τη ζωή του στη
προσπάθεια να κατανοήσει τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κατορθώσουν
τα μαθηματικά.
Είναι μέλος του κινήματος ψηφιακής φιλοσοφίας / ψηφιακής φυσικής
Σχετικα προϊοντα
